"همه چيز تغيير کرد " by Niloofar

قرارش را از یک هفته پیش گذاشته بودیم. او با مادرش می آمد در خانه مان من و مادرم را سوار می کرد و چهارتایی می رفتیم. او ٬هنوز همسرگرامی نبود. حتی نامزد گرامی هم نبود. چیزی بود بین دلهره های عاشقانه جوانی و آرزوهای آینده . از صبحش مدام به انگشت دوم دست چپم نگاه می کردم. قرار بود حلقه بخریم. من از طلا و جواهر متنفرم. ولی حس می کردم این یکی حس دیگری دارد. برایم مهم بود. دلم می خواست دوستش داشته باشم. عصر زودتر از سرگارش فته بود تا مادرش را سوار کند که به من تلفن کرد پرسید که تلویزیونمان روشن است؟ و اگر نیست سریع روشنش کنم. هیچ نمی دانستم چه ربطی بین این اولین خرید زندگی مشترک ما٬ این اولین آشنایی های خانوادگی رسمی ٬ و این حلقه ای که هیچ نمی دانستم چطور باید انتخابش کنم با برنامه تلویزیونی وجود دارد. گفت بزنم یک کانال خبری مثل سی ان ان . درست پنج سال پیش بود. وقتی رسید خانه ما هر دو تایمان میخکوب جلوی تلویزیون نشستیم. درست همان موقع بود که برج اول فرو ریخت. ما در تحیر و سکوت به صفحه تلویزیون خیره بودیم. مادرهایمان اصرار می کردند که زودتر راه بیفتیم وگرنه دیر می شود. هر چه طلافروشی مادر من بلد بود رفتیم و هرچه مادر او. ولی هر دوتامان منگ بودیم. حلقه ها را امتحان می کردیم به امید اینکه زودتر سوار ماشین بشویم و رادیو را روشن کنیم. برج دوم هم ریخته بود. دو نفری مدام تحلیل می کردیم که حالا چه خواهد شد؟ مادرهایمان می گفتند خوب است؟ می گفتیم ها؟!

حلقه ازدواجم را دوست دارم. تنها جواهری است که تا به حال دست کرده ام و هرگز از خودم جدایش نمی کنم. نگاهش که می کنم ذهنم پر از خاطره می شود. یک حس شیرین سرخوشی همه وجودم را می گیرد ولی همیشه خاطره آن روز که دنیا را تکان داد را هم برایم زنده می کند. وقتی توی طلا فروشی این حلقه را دستم کرده بودم نمی توانستم به این فکر نکنم که آنهمه آدمی که توی برجها بودند و همین الان فرو ریخت دارند چه می کنند؟و اینکه همه چیز دنیا با این فرو ریختن تغییر خواهد کرد.

این است که هرگز خاطره حلقه خریدنمان فراموشمان نمی شود. می دانیم درست دو ساعت بعد از فرو ریختن برج دوم تجارت جهانی ٬ ما حلقه های ازدواجمان را خریدیم. همه دنیا تغییر کرد . من و او هم.