"برش #1" by Baran

دفترچه رو بست و روش رو به من کرد:" چى مىگى؟"
مثل هميشه لالمونى گرفتم:" هيچى... اصلا کارى باهات ندارم."
به نظر کلافه مىرسيد:" پس ديوانهيى وسط نوشتنم مىآى اينجا صدام مىکنى؟" و بعد صاف زلزد تو چشمهاى من. کمى نگاهش کردم، سرم پر از حرف بود، دلم مىخواست غر بزنم، خودم را واسه يکى لوس کنم، اما با اون لحن صداش؟ نه ممکن نبود. بى اينکه چيز ديگرى بگم برگشتم به اتاق خودم، اتاق نيمه تاريکم بوى رنگ مىداد، پنجره باز بود و اتاق سرد، مورمورم شد، تنها چراغ ديوارى که روشن بود نورش را پاشيده بود روى بوم مربع شکل. زل زدم به بوم، نمىفهميدم قرمزيش زياد بود يا بايد آن نقطه مشکى را کمى، فقط کمى بزرگتر مىکردم، حواسم جمع نبود، رفتم کنار پنجره، خيابون شلوغ بود، پر از آدمهاى قرمز و مشکى، در رفت و آمدى پرشتاب، زير لب اون آهنگه را زمزمه مىکردم و آروم آروم تکون مىخوردم. صداى پاش رو شنيدم ، اما حوصله نداشتم به روى خودم بياورم، سست بودم، سست و بى حوصله، بيشتر دلم مىخواست بتونم يه جورى که به اين خيابون ديد داشته باشم لابه لاى بوى رنگها بخوابم و تا وقتى خوابم بره زل بزنم به رفت و آمد قرمزها و مشکيها و زير لب زمزمه کنم.
دم در وايساده بود و منو نگاه مى کرد، مى دونست مى دونم، آخرش طاقت نياورد، اومد جلو، دستش رو انداخت دور کمرم، همينطور آروم آروم تکون مى خوردم، سرش رو آورد نزديک گردنم، بعد چشمش افتاد به خيابون، نفسش گردنم رو قلقلک مى داد، يه کم به آمدشدنها با من نگاه کرد ، بعد برگشت رفت بوم رو ديد بزنه، چرخيدم تا بتونم صورتش رو ببينم، چشمهاش رو ريز کرده بود و با يک اخم گنده داشت بوم مربع شکلم رو ورانداز مى کرد، يک کم گردنش رو کج کرد و سرش يکورى شد، فکر کردم الانه که ايرادش رو بهم بگه. اما نگاهش رو از رو بوم برداشت، لبخند شيطنت بارى زد و گفت:"خوب کار کن ديگه، معطل چى هستى؟"
"نمى دونم گير کردم، ايراد داره، اما نمىفهمم چشه، قرمزه زياديه يا..."
حرفم رو قطع کرد:" ادامه بده، داره شکل مى گيره..."يک کم به من که با خنگى خاصى کنار پنجره ايستاده بودم نگاه کرد و خندش گرفت، اومد جلو بغلم کرد، هنوز صداش پر خنده بود:"چته؟"...با کلافگى تکون تکون خوردم و دورش کردم:"نمى دونم بى حوصلم، نکن...تموم شد نوشتنت؟"
خودش رو کشيد کنار:" نه، تمرکز ندارم."
"مگه نبايد فردا تحويل بديش؟"
"چرا."
رفت پشت پنجره ، اومدم جلوى بوم چشمم رو ريز کردم، گردنم رو يک کم کج کردم و زل زدم توى بوم، قرمزه و مشکيه انگار تو هم مى لوليدند، مشکيه کوچيک بود، قرمزه هى مىخوردش و هى بالا مىآوردش، مشکيه هى تو دل و روده هاى قرمزه وول مى خورد، گفت:"سيگار دارى تو اتاق؟"به کنار پنجره اشاره کردم، يه سيگار از تو جعبه برداشت و کبريت رو آتش زد، حالت دستاش وقتى مىخواست سيگار رو بگيرونه هميشه خلم مىکرد، سيگارش که گرفت، يک پک عميق زد و گفت:"چى شد فکرات رو کردى؟"
چشمهاش تو تاريک روشناى اتاق بدجورى برق مى زد، نور ماشينها هيکلش رو سايه روشن مىزد، باز همونطورى وايسادم و نگاش کردم، نمى دونستم چى بگم، يک پک ديگه زد به سيگارش و دست چپش رو به سمتم دراز کرد، چشمهاش دوباره پر شده بود از يک لبخند شيطنت بار، دستش رو گرفتم، نرم کشوندم پيش خودش، هنوز ته کلافگى تو وجودم بود، تکيه داد به گوشه پنجره، دست چپش حالا دور شونههام بود، شهر زير پامون شلوغ بود، مشکيها و قرمزها با شتاب در رفت و آمد بودند و نور چراغ ماشينها اندامهاى پر تنششون رو سايه روشن مى زد، چشمهام رو تنگ کردم، سرم رو يک کم کج کردم، حالا سرم تقريبا روى شونه چپش بود و زل زدم به وول خوردن مشکيها و قرمزه