We believe in freedom of speech!

Here is a very well thought comment I received from a friend and I like to share it with you. We enjoy hearing different ideas in this weblog. Please send us your thought to behindpseudonyms@gmail.com and we will publish them here. We also welcome new members, just send an e-mail to the above mentioned account and we will happily add you to our team.

معانى در ما هم مى خورند و ما هر کدام از اين آب ماهى مى گيريم و آن وقت به هر کداممان بگويند ماهى را تعريف کن، ماهى را آنچه در دستمان است تعريف مى کنيم، اگر سبز و کوچک باشد، ماهى يعنى جانور سبز و کوچکى که در آب شنا مى کند، و اگر ماهى دست ديگرى را هم ديده باشيم، تعريف ماهى مى شود، موجودى در آب که يا سبز و کوچک است، يا زرد و بنفش و بزرگ و همينطور پيش مى رود...و اين اشتباه نيست، شايد فقط کامل نباشد...اما هر انسانى راه را از ديد خود تعريف مى کند، اما اغراق نيست، به تعداد آدمها راه هست.........

من از ترس عبور کرده م و ردى از ترس در خودم دارم، من از انکار عبور کرده م و شايد ردى از انکار هنوز درم مانده باشد، من از خفقان،از مرگ، از شادى، از هيجان، از مبارزه ، از خستگى، از آرزو...از زندگى رد شده م و از هر کدام ردى درم مانده است، گاهى کمرنگتر، گاهى پهن و پر رنگ...آنوقت براى خودم آرام آرام راهى تصور کرده م، راهى که شايد آهسته است و گاهى نرم است خيلى، اما دست کم اميدى دارم که ادامه ش بدهم، هرچند که حتى از آن هم مطمئن نيستم، اما خوب در دنياى ما همه چيز نسبى است...و بعد براى خودم خط قرمزهايى تعريف کرده م، اما فقط براى خودم، بعضى هاشان برايم ارزش انسانى دارند، و در تعريف من از ماهى کوچکم نقش دارند و شايد سعى کرده م تعربفم را آنقدر بزرگ کنم که خيلى ماهيهاى ديگر هم درش جا مى شوند...اما يکسرى خط قرمزهايى دارم که کمکم مى کنند احتمال اينکه راهم را ادامه بدهم بيشتر بشود...شايد در من هيچ دغدغه يى قويتر از اينکه آدمها و سرزمينى که دوست دارم را در دست کم شرايط انسانى ببينم نباشد، شايد در هيچ موردى اينقدر با آدمها بحث نکرده باشم يا عصبى نشده باشم يا نلرزيده باشم "بايد کارى کرد"...و مى خواهم برگردم،...مى خواهم آنچه که در تمام سالهاى زندگيم ياد گرفته م را به کار ببندم...اين همان بحث شيرين عبادى در اشل خيلى کوچکتر است، اينکه من نمى فهمم آدمها چطور مى توانند اينقدر راحت اين همه بد و بيراه به او بگويند و حتى انتظارهايى خنده دار از او داشته باشند، در حاليکه تا همين جا هم کارهايش "در اشل انسانى، نه قهرمان پروري" از خيلى از حرفهاى بزرگ تاثيرش بيشتر بوده...از خيلى از حرفهاى تند که جوابهاى تند به همراه داردو آنوقت چرخه يى درست مى شود که در انتهايش خستگى و نابودى است، يا در نهايت چه؟ انقلاب؟تغييرات بزرگ و تند؟ من به تغييرات بزرگ و تغييراتى که سرعتشان بيشتر از توان دريافت گيرنده باشد اعتقادى ندارم...من حرکت آهسته و تا حد ممکن پيوسته را ترجيح مى دهم،...حرکتى که اصولى باشد، ريشه يى را آرام آرام تغيير بدهد که آن ريشه بماند ...حرکتى که از خودم و آدمهاى دور و برم شروع شود، دوستانم، مريضها و همکارانم...تعبير جالبى است تخم کسى را گرفتن و گفتن که سوت بزن! اما قضيه ماهيها اينجا هم صدق مى کند...زمانى که تو درگير حرکات تند و احساسى شوى( که به نظرم بهايش مى تواند خيلى بيشتر از تاثيرش باشد گاهى) آنوقت از ديد من يکى تخمت را گرفته و بهت مى گه سوت بزن..کنترل کردن از ديد من يعنى يکعده نيروى خلاق و جوان را فرارى بدهى، و کارى کنى که ديگر نخواهند برگردند و سوت زدنشان بشود احساساتى که هر روز تند تر و زخم خورده تر مى شود ...سوت زدن مى تواند اين باشد که اعتراضت و احساست را براى عده يى که خودشان هم آن را مى دانند راحت بگويى يا مى تواند اين باشد که :" برگردم و شروع کنم در آن جامعه با تمام گندهايش و بديهايش کار کنم و يک موج کوچک آگاهى و رفاه جسمى (کارى که قرار است من بلد باشم بکنم) در خودم و آدمهايى که مى توانم (در اشل انسانى) ايجاد کنم و اميدوار باشم که آخرين دايره هاى موجم مماس شود با موج آدمى ديگر و ديگر و ديگر..." و يادت هست که هم ماهى کوچک سبز ماهى است هم ماهى زرد و بنفش بزرگ هم...بار ديگر مفاهيم در ما هم مى خورند و ما ماهى مى گيريم و ماهى را تعريف مى کنيم ...
..

Also published today:
'Children of Hell' is back!